تأملی فقهی حقوقی در قرارداد بیع متقابل

صنعت نفت ایران برای توسعه، نیاز به سرمایه گذاری دارد. گرچه با قیمت های بالای نفت در شرایط کنونی بخشی از این منابع مالی از فروش نفت قابل تأممین اسأت، امأا بأه هأر أا ، اسأأافادا از سأأرمایه گأأذاری خأأار ی بأأه منجأأور أأذژ تونولأأو ی و تهأأریع برنامأأه هأأای سرمایه گذاری نیز ضروری به نجر می رسد. طی یک دهه اخیر، ایران تلاش کردا است کأه بأا معرفی قراردادهای بیع ماقابل، بخشی از سرمایه مورد نیاز و تونولو ی مناسأ را بأه خأدمت صنعت نفت بگیرد. موضوع معاملأه در قأرارداد ب یأع ماقابأل، تیزیأزاد، دانأی فنأی و فأراه آوردن تهزیلاتی برای تولید در کشور واردکنندا است. طأر هأای معاملأه در ایأن قأرارداد، توافق می کنند تا فروشأندا ماعاقاأا محصأولاتی را کأه بأه وسأیله ایأن تهأزیلاد تولیأد شأدا، خریداری و هزینه های خود را مهازلک نماید. اوصا قأرارداد بیأع ماقابأل راارتنأد از : رقأد بودن، لازم بودن، منیز بأودن، معأوب بأودن، ارتاأان بأین کالاهأا و تیزیأزاد صأادراتی بأا کالاهای بازخرید شدا و بلند مدد بودن. مزمارین مهمله در معأاملاد بیأع ماقابأل، توصأی ماهیت قوقی قراردادی است که در این زمینه منعقد می شود. بیع ماقابل با نزادهأای قأوقی همچون بیع، معاوضه، شرکت، عاله، مضاربه، ا ارا به شرن تملیک و صلح تشأابزاتی دارد . اما فی الواقع بیع ماقابل، هیچیک از این نزادها نیهت. ایأن پأووهی بأه بررسأی فقزأی قأوقیماهیت قرارداد بیع ماقابل پرداخاه و می کوشد مشروریت این قرارداد بین المللأی را از دیأدگاا فقه پویای اسلام و قوق ایران به اثااد برساند.